Fin termos?

Eg har kjøpt meg ny termos. Litt dårleg bilete var dette her, men den befinner seg til høgre.. Den er ljoseblå og kvit, med nokon nydelege oransje retroblomar på..

Den sto og smilte til meg, i ein pitteliten snopebutikk (for ikkjesnopetande vaksne damer, som berre har lyst på fiiine ting) i ein pitteliten "miniby"..

Butikken heiter "Patina", og eg har lagt den inn i snoperulla mi, for dei sender gladeleg avgårde.. Men dei har ikkje att slike ljoseblåe termosar. He-he.

Her er stompelompen til ein liten trehest eg fann, stukken vekk bak ein bjelke i vedhuset på garden - (ja, eg er overalt når eg er på skattejakt..) den har bestefaren til mannen min laga til han, når han var liten knott.. Den manglar desverre hovud, men kva gjer vel det? Noko av det beste eg veit, når eg klarar å rote fram noko det går an å turke støvet av, er om den tingen har ein historie.. Ein bakgrunn eller ei forteljing.. Eg er stolt eg, over ei hesterompe, for eg veit kor den kjem ifrå.. Eg ser på ein måte kjærleiken i måten den er møysommeleg spikka ut av eit trestykke og pussa og måla - med sal og - av ein gammal bestefar, til det den nye odelsguten.. Eg ser han nesten for meg..

Her dukka det opp eit fiks ferdigt stilleben, som berre har stått og venta på meg, nesten uendelig ser det ut som.. Det dukka opp inni eldhuset vårt. Eg rydda heile eldhuset i fjor haust, men eg hadde ikkje hjerte til å røra desse flaskene, for det såg liksom ut som dei høyrde til der..

Dette fekk og lov til å stå.. Tenk, ingen har sakna den fine vesle koppen heller.. Truleg har det stått i denne hylla i eldhuset heilt sidan besteforeldregenerasjonen styrte her.. Dei er alle borte forlengst. Kansje det er difor..

Ein kan bli full av undring over mangt og mykje..

Eg undrar meg litt over at teljaren på bloggen min surrar og går.. Det er iallefall kjempemorro at eg ikkje er her heilt åleine.. Tusen takk for kjekke helsingar!!

Men det forpliktar jo litt og då, kan ikkje berre vasa på liksom:)

Utfordringa eg har fått, tygg eg litt på.. Er så deiligt å vera anonym! Men eg skal svara på den. Snart. Ikkje so frykteleg spennande svar eg har heller då..

For dei som lurar, så gror eg greit i flengo mi. Har framleis ikkje vore mørkt nok til sykkeltur. Mor mi synst forøvrig sykkelen var kjempestygg, og var sikker på at eg ALDRI kom til å sykla ein meter på den..

Hm. Må motbevisast.

Ha ein fin fin kveld!!