Det slo meg her ein dag. Korleis folk er, og korleis folk tilsynelatande er. Og - kan hende korleis folk vil framstå.

For meg som jobbar i "uniform", og eigentleg har gjort det i mange år, er det rart korleis ein vert kjend med nye menneske - kollegaer.

Eg er blant dei som har opplevd å ikkje kjenna att ein nær kollega i "sivil"..

Hugsar de reklamen ifrå symjehallen?

Frik møter soss?

Sjølv har ein jo lyst å visa litt att i kvardagen, med vekslande hell..

Tykkjer det er kjempevanskeleg å finna ein stil som passar, ein sveis - eller berre det å sminka seg litt fresht er ikkje berre berre.

Det burde det jo eigentleg vere, når ein har sminka seg lenger enn ein ikkje har gjort det.

På jobb satsar eg på glatte øyredobbar. Ikkje så store, men som viser litt likavel:)

Det som verkeleg fekk meg til å tenkja på desse greiene var banalt nok ein liten

motorsykkelgjeng.

Riktignok utan motorsyklar, men med ølflasker - sikkert på veg frå eit forspill.

Korleis oppfører dei seg?

Slengjer dei av seg bootsa - eller set dei skoa fint ifrå seg.

Har dei knaggar skrudd i veggen med ekstra lange skruer slik at dei trygt held oppe eit par tre lærjakker?

Hender det at nokon tar feil boots på att?

Og ein må vera att heime med for små sko?

Uansett såg det ut som ein triveleg gjeng, dei klemte og lo, både karar og kvinnfolk,

og slike ting er jo alltid greit å sjå :)

God helg!