Nyttår er overstått, og me står alle klare med blanke ark.

Klare til å teikna nye sider, av det som er kalla livet..

Det er lett å tenkja nytt no, når alt er så kvitt og stille rundt oss.

Kan hende er det sant, at fyrverkeriet skremmer vekk alle vonde ånder - slik at hjarta og sinnet får ro - og tid - til ettertanke?

Eg likar på eit vis denne tida av året, kjenna på kreftene rundt meg.

Hugsa på at i alt det store og ville,  så er eg liten..

Berre eit lite menneske, det er godt å vera det.

Likevel så er eg alt, for nokon - mykje, for mange - litt, for endå fleire.

Og det er me vel alle..

For året me akkurat har byrja på, har eg ikkje gjort meg så mange tankar.

Milepælane i familien min, er det ein del av, slik det var i året som gjekk..

Om ein månad har eg fått to tenåringar i hus,

det blir nok eit år prega av endring.

Sjølv er eg byrja å lure på kva eg eigentleg vil med livet mitt?

Å få vera mamma er fyrste prioritet for meg, men eg trur eg må bli litt flinkare til å hugse på at det ikkje er den einaste rolla eg har..

Kan hende har eg lyst å prøve noko heilt nytt?

Nokon gonger er det slik, at vegen er målet..

Men det veit ein jo i bunn og grunn, ikkje om før vegen er slutt?

Og det kjennes jo litt formålslaust ut?

Kanskje er det slik eg må tenkja i det nye året, at alt eg gjer - eigentleg er ein del av - nettopp målet!

Godt nytt år, og god helg!