Tørt..

Det er ikkje enkelt alltid.

Å vere bloggar meiner eg, tenkja på at du som kikkar innom meg, skal ha noko lite underleg eller vidunderleg å kvila augo på, ei linje eller to å smila litt av - eller irritera deg over.. Eg kan tykkja at begge deler er like moro eg:)

Men litt vet har ein no lyst at skal bli speigla i det ein krotar ned, og då vert det stundom

ja - litt tørt. Litt tomt. Og litt borte vekk.

Så får ein anda over seg, og så skriv ein litt att..

Kanhende har ein noko å formidla - fortelja, eller spita om..

Laga noko eller berre vore ein stad..

Kanhende har ein sett ein venleik ein berre må dela!

Men er det ikkje rart korleis ein kan ha lyst å dela sjølve kjensla - men ikkje staden..?

Har du ein hemmeleg stad?

Nokon gonger må ein vere åleine - tykkjer eg - for verkeleg å sjå, lukte og oppleve..

Venleiken, fargane, kjensla.

Men jammen er det kjekt å ha nokon små hender i sine og oppleva ilag og:)

Ein månad er det sidan skoen hadde melisdryss av vinter:)

Men no er sommaren over oss (nesten) og me hadde ein fin tur!

Hugs å lukte litt på sommaren du og:)

Klem!